اولین تلاش-۱۹۲۲

مجموعه: کتاب های خیلی ساده / کتاب: داستان اورست / فصل 4

کتاب های خیلی ساده

179 کتاب | 986 فصل

اولین تلاش-۱۹۲۲

توضیح مختصر

اولین تلاش برای رسیدن به قله.

  • زمان مطالعه 0 دقیقه
  • سطح سخت

دانلود اپلیکیشن «زیبوک»

این فصل را می‌توانید به بهترین شکل و با امکانات عالی در اپلیکیشن «زیبوک» بخوانید

دانلود اپلیکیشن «زیبوک»

فایل صوتی

برای دسترسی به این محتوا بایستی اپلیکیشن زبانشناس را نصب کنید.

ترجمه‌ی فصل

فصل چهارم

اولین تلاش-۱۹۲۲

در ۱۹۲۲ هیئت بزرگ‌تری برگشتن. این بار با خودشون اکسیژن آوردن ولی ابزار خیلی سنگین بود و همیشه کار نمی‌کرد. کوهنوردان زیادی می‌خواستن اگه ممکن باشه خودشون بدون کمک از کوه بالا برن. بنابراین کوهنوردی با اکسیژن در میان بیشتر کوهنوردان محبوب نبود.

چهار کوهنورد راهی اولین تلاش رسیدن به قلعه شدن- مالوری، مورشید، نورتون و سامرول. ساعت ۷ صبح اردوگاه ۴ رو در گردنه‌ی شمالی با ۵ تا باربر ترک کردن؛ باد سرد وحشتناکی می‌وزید و کوهنوردان به آرومی حرکت می‌کردن و با پاهاشون برف رو برای باربران پشت سرشون باز می‌کردن.

امیدوار بودن اون روز به ۸۲۳۰ متری برسن ولی در ۷۶۲۰ به قدری سردشون بود و خسته بودن که نتونستن ادامه بدن. مکانی برای اردوگاه ۵ پیدا کردن و باربرها بارشون رو اونجا گذاشتن و برگشتن پایین.

چهار تا مرد سینه‌خیز رفتن داخل دو تا چادر کوچیکشون تا استراحت کنن. ولی تمام شب باد می‌وزید و نفس کشیدن یا خوابیدن سخت بود. برای آب خوردن باید برف رو روی یک اجاق کوچیک آب می‌کردن که زمان زیادی می‌برد.

صبح روز بعد، مورشید بیمار بود. بنابراین مالوری، نورتون و سامرول ساعت ۸ صبح راهی شدن و مورشید رو تنها در چادر گذاشتن. به آرامی حرکت می‌کردن و بعد از هر چند قدم می‌ایستادن تا استراحت کنن و نفس بکشن. همونطور که صعود می‌کردن، کفش‌های کف میخیشون به شکل خطرناکی روی سنگ‌ها و صخره‌ها میلغزید.

در این هوای رقیق احساس خستگی می‌کردن- بیشتر از اونی که قبلاً احساس کرده بودن. ساعت ۲ ظهر به ۸۲۲۷ رسیدن، ولی باز هم حدود ۶۰۰ متر پایین قله بودن. بنابراین برگشتن و به مورشید کمک کردن به کمپ شماره سه بره.

در راه پایین سه تا دیگه از کوهنوردانشون رو دیدن که بالا می‌اومدن. جورج فینچ استرالیایی، یک سرباز اهل نپال به اسم تجبیر بورا و جفری بروس- مرد جوانی که تا قبل از این کوهنوردی نکرده بود. برخلاف گروه اول، فینج و بروس استفاده از اکسیژن رو دوست داشتن.

یک کمپ شماره ۵ جدید ۱۵۰ متر بالاتر از کمپ مالوری درست کردن ولی بعد در طوفان گیر کردن و مجبور شدن دو شب در چادر بمونن. در روز سوم، فینچ و بروس ادامه دادن و از اکسیژن استفاده کردن و به ۸۳۲۳ متری رسیدن. ولی بروس اونجا خسته شد و مجبور شدن کمکش کنن برگرده.

برای اینکه استفاده از اکسیژن خیلی موفق بود، مالوری، سامرول و کوهنورد سوم به اسم کولین کراوفورد تصمیم گرفتن یک تلاش دیگه بکنن و این بار از اکسیژن استفاده کنن. ولی در مدتی که از سراشیبی برفی صعود می‌کردن، یک بهمن ناگهانی به وقوع پیوست. همه زیر برف دفن شدن. تمام کوهنوردان و هفت باربر تونستن از برف بیرون بیان ولی هفت باربر کشته شدن.

آشکار بود که اورست پیروز شده- این بار.

متن انگلیسی فصل

Chapter four

The first attempt - 1922

In 1922 a larger expedition returned. They brought oxygen with them this time, but the equipment was very heavy, and it did not always work. Many of the climbers wanted to climb the mountain on their own, if possible, without help. So climbing with oxygen was not popular with most of the climbers.

Four climbers set out on the first summit attempt - Mallory, Morshead, Norton, and Somervell. With five porters, they left Camp 4 on the North Col at 7/00 a.m. There was a terrible cold wind, and the climbers moved slowly, cutting steps in the snow for the porters behind them.

They hoped to reach 8,230 metres that day, but at 7,620 metres they were too cold and tired to go on. They found a place for Camp 5 and the porters left their loads here and went back down.

The four men crawled into their two small tents to rest. But all night there was a high wind, and it was difficult to breathe or sleep. To get water to drink, they had to melt snow over a small cooker, which took a long time.

Next morning, Morshead was ill. So Mallory, Norton, and Somervell set out at 8/00 a.m., leaving Morshead alone in the tent. They moved slowly, stopping after every few steps to rest and breathe. As they climbed, their hobnail boots slipped dangerously on the stones and rocks.

In the thin air they felt tired, more tired than any of them had ever felt before. At 2/00 p.m. they reached 8,227 metres, but they were still about 600 metres below the summit. So they turned back, and helped Morshead down to Camp 3.

On the way down, they met three more of their climbers coming up. They were the Australian George Finch, a Gurkha called Tejbir Bura, and Geoffrey Bruce - a young man who had never climbed before. Unlike the first group, Finch and Bruce liked using oxygen.

They made a new Camp 5 - 150 metres higher than Mallory’s - but then they were caught in a storm and had to stay in their tent for two nights. On the third day Finch and Bruce went on, using their oxygen, to 8,323 metres. But here Bruce became exhausted and had to be helped down.

Because the oxygen had been so successful, Mallory, Somervell, and a third climber called Colin Crawford decided to make another attempt, this time with oxygen. But while they were climbing across a snow slope, there was a sudden avalanche. Everyone was buried under the snow. All the climbers and seven porters managed to climb out, but seven porters were killed.

It was clear that Everest had won - this time.

مشارکت کنندگان در این صفحه

مترجمین این صفحه به ترتیب درصد مشارکت:

🖊 شما نیز می‌توانید برای مشارکت در ترجمه‌ی این صفحه یا اصلاح متن انگلیسی، به این لینک مراجعه بفرمایید.