پایان یک رویا

مجموعه: کتاب های متوسط / کتاب: گروه بیتلز / فصل 1

کتاب های متوسط

42 کتاب | 625 فصل

پایان یک رویا

توضیح مختصر

نحوه‌ی شکل‌گیری گروه بیتلز.

  • زمان مطالعه 0 دقیقه
  • سطح ساده

دانلود اپلیکیشن «زیبوک»

این فصل را می‌توانید به بهترین شکل و با امکانات عالی در اپلیکیشن «زیبوک» بخوانید

دانلود اپلیکیشن «زیبوک»

فایل صوتی

برای دسترسی به این محتوا بایستی اپلیکیشن زبانشناس را نصب کنید.

ترجمه‌ی فصل

پایان یک رویا

پائول مک کارتنی یک بار گفت: “بیتلز همیشه یک گروه کوچک عالی بود - نه بیشتر، نه کمتر.” میلیون‌ها طرفدار در سراسر جهان با این حرف مخالف هستند. از نظر آنها، بیتلز یک گروه کوچک عالی بود که موسیقی مدرن را برای همیشه تغییر داد.

هنگامی که بیتلز در سال ۱۹۷۰ به پایان رسید، مردم سراسر جهان نمی‌توانستند باور کنند. جان، پائول، جورج و رینگو همه با موفقیت علایق خودشان رو دنبال کردن. اما هر چهار نفر از آنها هر کجا که می‌رفتند با یک سؤال مواجه می‌شدند: ‘کی دوباره با هم می‌نوازید؟ پاسخ همیشه یکسان به نظر می‌رسید - هرگز - اما هواداران می‌توانند امید داشته باشند و رویاپردازی کنند.

بعد، در ۸ دسامبر ۱۹۸۰، این رویا به پایان رسید. جان لنون و یوکو اونو در حال بازگشت به خانه‌ به ساختمان‌شان در نیویورک بودند. مارک چاپمن در سایه منتظر بود. فریاد زد و جان را صدا کرد و بعد به پشت و سینه‌ی خواننده شلیک کرد. جان لنون همان شب در بیمارستان درگذشت.

این خبر با ناراحتی در سراسر جهان روبرو شد. گروه بیتلز دیگر هرگز نمی‌توانست با هم بنوازد.

روزهای نخستین

چهار پسر اهل لیورپول همه در زمان جنگ جهانی دوم متولد شدند. زندگی در شهر شمالی پس از جنگ همیشه آسان نبود. بیشتر مردم در خانه‌های کوچک زندگی می‌کردند و بسیاری فقیر بودند. اما مانند بسیاری از بنادر، لیورپول نیز پذیرای ایده‌های نو بود. گاهی کشتی‌ها چیزی می‌آوردند که در مکان‌های دیگر انگلیس بدست نمی‌آمد - کاست‌های راک اند رول از ایالات متحده! برای جوانان لیورپول در دهه ۱۹۵۰، صدای مهیج راک اند رول فرار از زندگی روزمره‌شان بود.

■ ریچارد استارکی (رینگو استار) در سال ۱۹۴۰ متولد شد و در یکی از فقیرترین مناطق لیورپول بزرگ شد. او اغلب بیمار بود و درام را ابتدا در بیمارستان نواخت. او اولین درام خود را در حدود سال ۱۹۵۶ خریداری کرد - فقط یک درام بزرگ! او با چند گروه محلی نواخت. بعد به راری استورم و هوریکینز پیوست. تقریباً در این زمان، ریچارد به دلیل حلقه‌هایی که روی دست‌هایش بود، نام جدیدی گرفت - “رینگو”.

جورج هریسون، جوان‌ترین بیتلز، در سال ۱۹۴۳ متولد شد. پدرش راننده اتوبوس بود، اما قبل از آن روی کشتی کار کرده بود. جورج کاست‌های پدرش را از آمریکا دوست داشت. در مدرسه، در کلاس می‌نشست و نقاشی‌هایی از گیتار می‌کشید. وقتی گیتارش را گرفت، تمام مدت تمرین می‌کرد.

■ پائول مک کارتنی در سال ۱۹۴۲ متولد شد، پسر یک پرستار و یک فروشنده پنبه. خانواده عاشق موسیقی بودند. وقتی پائول به سن کافی رسید، پدرش یک ترامپت برای او خرید. اما پائول نمی‌توانست همزمان هم ترامپت بزند و هم آواز بخواند. بنابراین شیپورش را با یک گیتار عوض کرد. او گاهی در مدرسه با یک پسر کوچک‌تر - جورج هریسون - در مورد موسیقی صحبت می‌کرد.

■ جان لنون در سال ۱۹۴۰ متولد شد. پس از ترک پدرش، مادرش پسر چهار ساله را به خانه‌ی بزرگ عمه میمی و همسرش در منطقه‌ای دلپذیر از لیورپول فرستاد. جان عاشق راک اند رول بود. یک فیلم که از الویس پریسلی دیده بود را به یاد داشت. وقتی تماشاگران جیغ می‌کشیدند، فکر می‌کرد: “این کار خوبی است!” مادر جان نیز موسیقی را دوست داشت - و به پسرش خوب آموزش داد. جان گروهی به نام کوآری مِن تأسیس کرد. این نام را از مدرسه‌اش، کوآری بنک گرفته بود.

یک روز بعدازظهر در ژوئیه سال ۱۹۵۷، دوستی پائول را به دیدن کوآری مِن در یک مهمانی در باغ کلیسا برد. جان آواز می‌خواند، اما نمی‌توانست همه‌ی کلمات را به خاطر بیاورد. این مانع او نشد - او کلمات جدیدی را خواند. بعد از کنسرت، پائول با گیتارش آهنگی برای جان نواخت. سال‌ها بعد، جان این دیدار را به خاطر آورد. پائول از افراد گروه بهتر بود، اما جان کمی نگران بود. چه چیزی مهم‌تر بود: موقعیت قوی خودش در گروه یا گروه قوی‌تر؟ او گروه را انتخاب کرد. لنون و مک کارتنی با هم بودند.

از لیورپول تا هامبورگ

یک روز، پائول یکی از آهنگ‌های خودش را به جان نشان داد. بعد از آن، جان شروع به نوشتن ایده‌های موسیقیایی خود کرد و مدت کوتاهی بعد این دو جوان پشت سر هم آهنگ می‌نوشتند. گاهی با هم کار می‌کردند، گاهی به تنهایی. اما هر کدام به خاطر دیگری بیشتر خودش را تحت فشار قرار می‌داد. این در طول تمام سال‌های بیتلز تغییر نکرد.

چندی از پیوستن پائول نگذشته بود که او از دوستش جورج به جان گفت. جان مطمئن نبود - جورج فقط پانزده سال داشت. اما پس از اینکه جان نواختن او را شنید، جورج به گروه پیوست. آن موقع بالای یک اتوبوس بودند!

مدت کوتاهی بعد، جان، پائول و جورج مشغول اجرای کنسرت در لیورپول بودند، اما مشکلی وجود داشت. آنها درامر یا گیتاریست باس نداشتند. یکی از دوستان مدرسه‌ی هنر جان، استو ساتکلیف، شبیه جیمز دین بود و هنرمند بود. وقتی او یک تابلوی نقاشی فروخت، پسران گروه از او خواستند که یک گیتار باس بخرد. استو می‌خواست در یک گروه باشد، اما یک مشکل کوچک وجود داشت: او نمی‌توانست بنوازد. به همین دلیل استو اغلب در کنسرت‌ها به جمعیت پشت می‌کرد!

چه چیزی در یک نام است؟

احتمالاً نام “بیتلز” به فکر جان و استو رسیده، اما داستان‌های دیگری نیز وجود دارد. جان نوشت که در دوازده سالگی مرد کوچکی این اسم را به او گفته. یک داستان جدی‌تر هم وجود داشت: آنها این اسم را در یکی از فیلم‌های مارلون براندو، به نام “وحشی”، شنیدند. اما سال‌ها بعد، پائول مک کارتنی آلبومی را در سال ۱۹۹۷ برای مکانی که جان مرد کوچک را دیده بود، پای شعله‌ور نامگذاری کرد!

مردم شروع به دوست داشتن گروه کردند. گروه بیتلز شغل نواختن با یک خواننده راک اند رول، جانی جنتل را به دست آورد. آنها با نام سوسک‌های نقره‌ای در اسکاتلند تور برگزار کردند. مدتی، پائول درام زد چون نمی‌توانستند درامر پیدا کنند. بعد، در لیورپول، کار دیگری به آنها پیشنهاد شد. برای نواختن و اجرا در کلاب‌های شهر هامبورگ آلمان به گروه‌های موسیقی نیاز بود. گروه قبول کرد - اما اول به یک درامر احتیاج داشتند. آنها از پیت بست، نوازنده درام یک گروه موسیقی محلی دیگر (و صاحب درام‌های خوب) درخواست کردند به گروه ملحق شود. پیت موافقت کرد و گروه در تابستان ۱۹۶۰ به آلمان سفر کرد.

برای این پنج پسر اهل لیورپول، هامبورگ دنیای دیگری بود - دنیای بارهای شبانه و جرایم خیابانی. کنسرت‌ دادن همیشه آسان نبود. بعضی شب‌‌ها، جان مجبور میشد مردم را از روی سن بیرون کند. برای راضی نگه داشتن مخاطبان، گروه‌ها باید هر شب شش یا هفت ساعت خوب اجرا می‌کردند. با این همه تمرین، گروه به یکی دیگر از گروه‌های لیورپول در هامبورگ تبدیل شد که راری استورم و هوریکینز نام داشت. این گروه در لیورپول مشهور بود. درامر گروه دوست داشت بیاید و بیتلز را تماشا کند. گاهی، حتی وقتی پیت بست بیمار بود، با گروه می‌نواخت. نام او رینگو استار بود.

اولین سفر به هامبورگ به طور ناگهانی پایان یافت. جورج توسط پلیس به خانه فرستاده شد چون برای نواختن در کلاب‌ها خیلی جوان بود - او فقط هفده سال داشت. اما بیتلز اغلب به هامبورگ برمی‌گشت. هر بار برای جمعیت بیشتری و در کلاب‌های بهتر اجرا می‌کردند.

متن انگلیسی فصل

The End of a Dream

Paul McCartney once said, ‘The Beatles were always a great little band - nothing more, nothing less.’ Millions of fans around the world disagree with this. To them, the Beatles were a ‘great little band ‘who changed modern music forever.

When the Beatles ended in 1970, people around the world couldn’t believe it. John, Paul, George and Ringo all followed their own interests successfully. But all four faced the same question everywhere they went: ‘When will you play together again? ‘The answer always seemed the same - never - but fans could hope and dream.

Then, on 8 December 1980, the dream ended. John Lennon and Yoko Ono were returning home to their building in New York. Mark Chapman was waiting in the shadows. He shouted to John and then he shot the singer in the back and chest. John Lennon died in hospital that night.

The news was met with sadness all around the world. The Beatles could never play together again.

Early Days

The four boys from Liverpool were all born during the Second World War. Life in the northern city wasn’t always easy after the war. Most people lived in small houses and many were poor. But like many ports, Liverpool was open to new ideas. Sometimes ships brought something that other places in Britain couldn’t get - rock and roll records from the US! For the young people of Liverpool in the 1950s, the exciting sound of rock and roll was an escape from their daily lives.

■ Richard Starkey (Ringo Starr) was born in 1940 and grew up in one of Liverpool’s poorest areas. He was often ill, and he first played drums in hospital. He bought his first drum around 1956 - just one big drum! He played with a few local bands. Then he joined Rory Storm and the Hurricanes. Around this time, Richard took a new name - ‘Ringo’- because of all the rings on his hands.

George Harrison, the youngest Beatle, was born in 1943. His father was a bus driver, but before that he worked on ships. George loved his father’s records from the US. At school, he sat in class drawing pictures of guitars. When he did get his guitar, he practised all the time.

■ Paul McCartney was born in 1942, the son of a nurse and a cotton salesman. The family loved music. When Paul was old enough, his father bought him a trumpet. But Paul couldn’t play the trumpet and sing at the same time. So he changed the trumpet for a guitar. He sometimes talked about music with a younger boy at his school - George Harrison.

■ John Lennon was born in 1940. After his father left, his mother sent the four-year-old boy to his Aunt Mimi and her husband’s big house in a pleasant part of Liverpool. John loved rock and roll. He remembered seeing an Elvis Presley film. When the audience screamed, he thought, ‘That’s a good job!’ John’s mother loved music too - and she taught her son well. He started a band, the Quarry Men. The name came from his school, Quarry Bank.

One afternoon in July 1957, a friend took Paul to see the Quarry Men at a church garden party. John was singing, but he couldn’t remember all the words. This didn’t stop him - he sang new words. After the concert, Paul played a song on his guitar for John. Years later, John remembered the meeting. Paul was better than the people in the band, but John was a little worried. What was more important: his own strong position in the group, or a stronger group? He chose the group. Lennon and McCartney were together.

From Liverpool to Hamburg

One day, Paul showed John one of his own songs. After that, John began to write his own musical ideas, and soon the two young men were writing song after song. Sometimes they worked together, sometimes alone. But each of them pushed himself harder because of the other one. This was true during all the Beatles years.

Not long after Paul joined, he told John about his friend George. John wasn’t sure - George was only fifteen. But George joined after John heard him play. They were on the top of a bus at the time!

Soon John, Paul and George were playing concerts in Liverpool, but there was a problem. They didn’t have a drummer or a bass guitarist. One of John’s art-school friends, Stu Sutcliffe, looked like James Dean and he was an artist. When he sold a painting, the boys in the band asked him to buy a bass guitar. Stu wanted to be in a band, but there was one small problem: he couldn’t play. Stu often turned his back to the crowds in concerts because of this!

What’s in a name?

John and Stu probably thought of the name ‘the Beatles’, but there are other stories. John wrote that, at twelve years old, he was told the name by a little man. There was a more serious story, too: they heard it in a Marlon Brando film, The Wild One. But many years later, Paul McCartney named a 1997 album Flaming Pie, for the place where John saw his little man!

People were starting to like the band. The Beatles got a job playing with a rock and roll singer, Johnny Gentle. They toured Scotland under the name the Silver Beetles. For a time, Paul played drums because they couldn’t find a drummer. Then, back in Liverpool, they were offered another job. Bands were needed to play in clubs in the German city of Hamburg. The band said yes - but first they needed a drummer. They asked Pete Best, the drummer in another local band (and the owner of some nice drums!). Pete agreed and the band travelled to Germany in the summer of 1960.

To five boys from Liverpool, Hamburg was another world - a world of all-night bars and street crime. Concerts weren’t always easy. On some nights, John had to push people off the stage. To keep audiences happy, bands had to play well for six or seven hours every night. With all this practice, the band became another of the Liverpool bands in Hamburg was called Rory Storm and the Hurricanes. The band was famous in Liverpool. The band’s drummer loved to come and watch the Beatles. Sometimes, when Pete Best was ill, he even played with the band. His name was Ringo Starr.

The first trip to Hamburg ended suddenly. George was sent home by the police because he was too young to play in the clubs - he was only seventeen. But the Beatles returned often to Hamburg. Each time they played to bigger crowds in better clubs.

مشارکت کنندگان در این صفحه

تا کنون فردی در بازسازی این صفحه مشارکت نداشته است.

🖊 شما نیز می‌توانید برای مشارکت در ترجمه‌ی این صفحه یا اصلاح متن انگلیسی، به این لینک مراجعه بفرمایید.